Κώστας Καββαθάς
¶γαμοι θύται...Ζητώ συγγνώμη για το μουσικό υπονοούμενο, αλλά, ύστερα από πέντε δεκαετίες στο επάγγελμα, είναι το μόνο που έχω για τους κυρίους (και τις κυρίες;) που οδήγησαν και, απ’ ό,τι φαίνεται, θα συνεχίσουν να οδηγούν τη χώρα στους δρόμους όπου βρίσκεται σήμερα. Τι άλλο να ευχηθώ σε εκείνους που, αφού πήραν το Χρίσμα (Γ. Παπανδρέου από τους ¶γγλους, Κ. Καραμανλής από τους Γάλλους, Α. Παπανδρέου, Κ. Σημίτης, Κ. Καραμανλής ΙΙ, Γ. Παπανδρέου, Ντόρα Μπακογιάννη από τους Αμερικανούς), ανέλαβαν ή πρόκειται να αναλάβουν τη «διακυβέρνηση» του Οίκου Μπαμπαγκίντα; Μέσα από τις Ανώνυμες Εταιρείες που ίδρυσαν (τα κόμματα) και σε συνεργασία με ένα λαό που ενεργοποιείται στη λέξη «Μπαμπαγκίντα» (παίκτης του Ολυμπιακού), ρήμαξαν τα πάντα. Τα ταμεία, τις ΔΕΚΟ, τις εισφορές των εργαζομένων, τα αεροδρόμια. Xρημάτισαν και χρηματίστηκαν, πούλησαν και πουλήθηκαν και, γενικά, έκαναν το παν για να φέρουν τη χώρα στο γελοίο σημείο στο οποίο βρίσκεται σήμερα, χωρίς, δυστυχώς, να υπάρχει ελπίδα για σωτηρία.
Το «Μπαμπαγκίντα» το άκουσα τη Μεγάλη Εβδομάδα. Το έλεγαν οι έμποροι της Βαρβακείου κάθε φορά που πλησίαζαν οι ελεγκτές του υπουργείου για να αλλάξουν τις ταμπέλες στα ελληνοποιημένα αμνοερίφια, στα κατεψυγμένα ζαρζαβατικά, στα φιστίκια Αιγίνης από το Μαρόκο και την Τουρκία, στα πορτοκάλια από το Ισραήλ και στις πατάτες από την Αργεντινή. Ένα απίθανο σκουπιδαριό χωρίς εθνική ή άλλη συνείδηση, με αστεία διοίκηση, με μη σοβαρές υπηρεσίες, με διεφθαρμένη τοπική αυτοδιοίκηση που σέρνεται στα πόδια των ισχυρών. Οσφυοκάμπτες και τζάμπα μάγκες έχουν κατασκευάσει την κοινωνία «Mπαμπαγκίντα», όπου ο ένας άγριος μιλάει στον άλλο με μουγκρητά, σφυρίγματα και μούτες.
Τι άλλο να ακούσουμε από το αμίμητο με τα... απόρρητα έγγραφα του Υπουργείου Εξωτερικών που βρέθηκαν πεταμένα στα σκουπίδια; Σε ποια σοβαρή χώρα του πλανήτη πετάνε διαβαθμισμένα έγγραφα στα σκουπίδια; Σε ποια υπάρχουν κατάλογοι με δημοσιογράφους που σιτίζονται από τα μυστικά κονδύλια του ΥΠΕΞ; Στις ΗΠΑ, θα πείτε. Έχετε δίκιο. Τι Λοζάνη, τι Κοζάνη;
Επιτρέπεται ένας άνθρωπος με πέντε δεκαετίες στο επάγγελμα του δημοσιογράφου-εκδότη να χρησιμοποιεί τέτοιες εκφράσεις; Όχι, αλλά, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, fu•k you - αγγλικά, για να κάνει πιο chic και να είναι σύμφωνο με τα ήθη και έθιμα του νεοαλβανικού, νεοχριστιανικού, glamorous υβριδίου της ευρωβιζιονικής, βισσοβανδικής, γκαζοχαρούμενης, τζιποειδούς και καρβελοειδούς εποχής που διανύουμε.
Fu•k you, λοιπόν, επειδή, 65 χρόνια και 10 τρισεκατομμύρια δραχμές μετά το τέλος του B΄ Π.Π., έπειτα από ένα Σχέδιο Μάρσαλ, δύο πακέτα Ντελόρ και τέσσερα ΚΠΣ, το μόνο που καταφέρατε είναι να γεμίσετε το μπουρδέλο με «Μερσεντέ» και SUV που, με τη σειρά τους, γεμίζουν τα πάρκινγκ των εκατοντάδων σκυλάδικων.
Τα παραλές, λένε. Δεν είναι τόσο άσχημα. Πιο άσχημα δε γίνεται. Από την κλοπή στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, που βάζει «καπέλο» προσθέτοντας τις καταναλώσεις που δε μετράει, μέχρι τα ελληνοποιημένα αμνοερίφια και από τις προμήθειες αμυντικού υλικού μέχρι τις απεργίες των εργαζομένων στους ΟΤΑ, όλα, μα απολύτως όλα αναδίδουν τη δυσοσμία μιας κοινωνίας που χρηματίζει και χρηματίζεται, πουλιέται και αγοράζεται, εκδίδει και εκδίδεται. Τους ακούω να μιλάνε στη Βουλή για ιρλανδέζικα και σκανδιναβικά μοντέλα και αναρωτιέμαι πού ζουν! Πού ήταν o Giorgos τα τελευταία 20 χρόνια και δεν είδε το είδος της κοινωνικής αλλαγής που έφερε το κόμμα του; Αλλαγής που είχε να κάνει περισσότερο με την ανανέωση του στόλου των... γιωταχί και την αγορά μεζονέτας από τα κομματόσκυλα και τους -αποκαλούμενους- μη προνομιούχους, παρά με τις δομικές αλλαγές που έπρεπε να γίνουν για να σταματήσει η χώρα να είναι οίκος (κακής) ανοχής. Πού είναι ο Costas και δε βλέπει τι γίνεται στις κρατικές προμήθειες, στις δημόσιες υπηρεσίες, στις εφορίες, στις πολεοδομίες, στους ΟΤΑ, στις ΔΕΚΟ, παντού;
Δε λέω... Oι άνθρωποι μπορεί να έχουν τις καλύτερες των προθέσεων, αλλά, επειδή δεν έχουν:
α. ποτέ εργαστεί,
β. διαχειριστεί περίπτερο,
γ. ξενυχτήσει,
δ. παλέψει για τον επιούσιο,
ε. ιδρώσει - για να πληρώσουν προσωπικό, ΙΚΑ, χαρτόσημο, ΦΜΥ και εφορία,
νομίζουν ότι έτσι ζουν oι 10 εκατομμύρια κάτοικοι αυτής της χώρας.
Την ευχή μου, λοιπόν, που το μόνο που καταφέρατε ήταν να την παραδώσετε σε 200-300 νταβατζήδες, οι οποίοι, έχοντας συγκεντρώσει πλούτο και δύναμη, ορίζουν τις τύχες, τη ζωή και το μέλλον της ποσότητας που αποκαλείται «ελληνικός λαός». Γιατί «ποσότητα»; Γιατί μόνο αυτή συμπεριφέρεται όπως εμείς. Μόνο αυτή πληρώνει, αδιαμαρτύρητα, 1.700 δραχμές για έναν καφέ και... 7.000 δραχμές (20 ευρώ) για να σταθμεύσει την τζιπάρα της σε κεντρικό πάρκινγκ.
Την ευχή μου, λοιπόν, στα ζόμπι που υπονόμευσαν τις προσπάθειες για τη δημιουργία κάποιας μορφής βιομηχανίας στην Ελλάδα, που βίασαν (παρά φύσιν) προτάσεις για διοργανώσεις και συνέδρια που θα έκαναν τη χώρα κέντρο της έρευνας για τις ΑΠΕ.
Με πνίγει ο θυμός, όταν θυμάμαι το ροκά (;) Yπουργό Παιδείας του ΠΑΣΟΚ, που δεν κατάφερε να βρει πέντε ευρώ για να δώσει δυο βραβεία στους φοιτητές που έλαβαν ή ήθελαν να λάβουν μέρος στο ΦΑΕΘΩΝ 2004, γιατί «δεν είχε περιθώρια», ανάθεμα στη ροκ που πιστεύει. Αλλά και στους υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας που έχασαν, ξέχασαν, υπέγραψαν αλλά δεν έχουν «λεφτά», άσε τώρα, κάτι μου θυμίζει την πρότασή μου για τον αγώνα Ολυμπία-Πεκίνο, την οποία τους έστειλα (με e-mail και fax) τέσσερις φορές!
Fu•k you, που πουλήσατε και πουλάτε τα ιμάτια της χώρας στα παζάρια για να αγοράσετε Mercedes ML και 7θέσια Chevrolet για να μεταφέρετε τη ματαιοδοξία σας από την Κηφισιά στο Κολωνάκι. Στα ζώα που δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ούτε αυτά που βλέπουν στην τηλεόραση. Που, όταν τους λες ότι η Σλοβενία παράγει αεροπλάνα, σου λένε ότι αυτά είναι παιχνίδια της... πλουτοκρατίας. Που, όταν βλέπουν τους παραγωγούς κρασιού στη Μολδαβία να διατηρούν την παραγωγή τους σε υπόγειες στοές μήκους 40 χιλιομέτρων, λένε ότι κάνουν μαύρη μαγεία!
Κάθε που γράφω το «Εν Λευκώ», σκέπτομαι αν πρέπει να μιλήσω γι’ αυτοκίνητα ή για την κατάντια μιας χώρας που θα μπορούσε να ήταν σε καλύτερη θέση, αν είχε την τύχη να κυβερνιέται από καρικατούρες.
Όμως, είμαι άδικος. Η κριτική είναι υπερβολική και αυτό για έναν απλό λόγο: ας υποθέσουμε ότι «αύριο» άνθρωποι που σκέπτονται, ενεργούν και ζουν όπως εσείς κι εγώ αναλαμβάνουν τη διακυβέρνηση του τόπου. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν θα ήταν σε θέση να αλλάξουν τα πράγματα. Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Κανείς δεν μπορεί να γυρίσει πίσω το ποτάμι. Η χώρα καταστράφηκε, το ίδιο οι προοπτικές, το μέλλον της. Tο μόνο που μένει είναι να παρακολουθούμε την αγορά των... SUV και τις τιμές των αμνοεριφίων!
Fu•k you, λοιπόν, για τις χιλιάδες ώρες που διέθεσα ψάχνοντας να δω τι κάνουν σε άλλες χώρες, για εκείνες που ξόδεψα γράφοντας σε περιοδικά κι εφημερίδες για τον τρόπο με τον οποίο άλλοι λαοί δημιούργησαν τη βιομηχανία τους, σχεδίασαν αυτοκίνητα, τρένα, πολεμικά αεροπλάνα και πυραύλους και ανέπτυξαν τον τουρισμό τους. Πού οι Lancia, οι Maserati, οι Ferrari και οι Lamborghini, οι Αρμάνι και οι Μπενετόν, που δημιούργησαν επιχειρηματικές και πολιτιστικές αυτοκρατορίες; Παντού κομπιναδόροι, λωποδύτες, κλέφτες, αλλά και κάτοικοι που διαμαρτύρονται για τη λειτουργία κλινικής για πρώην εξαρτημένα άτομα, επειδή, λέει, κινδυνεύουν οι κλώνοι τους.
Fu•k you, για τις προτάσεις που:
- πετάξατε στο καλάθι, ανίκανοι να καταλάβετε ότι, εκτός από τα Kοινοτικά Πλαίσια, τα Nτελόρ και τα Mαγιόρ, για να παει μια χώρα μπροστά, χρειάζεται ευγένεια και φαντασία, ιδιότητες που ελάχιστοι από σας (τρεις;) διαθέτετε,
- είπατε πως δε γίνονται στην Ελλάδα,
- σνομπάρατε (όπως το Πανευρωπαϊκό Συνέδριο για τα Καθαρά Αυτοκίνητα),
- στείλατε αδιάβαστες (όπως το Ολυμπία-Πεκίνο και το DVD των 4Τ),
- σοδομίσατε (όπως το ΦΑΕΘΩΝ 2004),
- γκρεμίσατε (όπως το Aεροδρόμιο Ελληνικού, το οποίο παραδώσατε στα δόντια των εργολάβων και της τοπικής αυτοδιοίκησης),
- καταστρέψατε (όπως την κοιλάδα των Μεσογείων, όπου φτιάξατε το πιο άσχημο αεροδρόμιο του κόσμου, αντί να επεκτείνετε τους διαδρόμους του Ελληνικού στη θάλασσα, όπως είχαν προτείνει Ιάπωνες μελετητές),
- ροκανίσατε (τα εκατομμύρια της αρκούδας για τα καραόκε της Eurovision).
Θα μπορούσα να γεμίσω δεκάδες σελίδες με ευχές για καλό πισωγλέντι, αλλά έχω πειστεί πως δεν υπάρχει κανείς που είναι σε θέση να καταλάβει τη γλώσσα που μιλάει το περιοδικό. Έξι φορές ζήτησα τον Υπουργό Μεταφορών, για να πω ότι το DVD θα μπορούσε να διατεθεί στα σχολεία, όμως η γραμματεύς του με παράπεμψε στη γραμματέα της. Ίσως να μην το ξέρει ο Yπουργός, αλλά θα ’πρεπε.
Τέσσερις φορές ζήτησα την Yπουργό Τουρισμού (πρώην Yπουργό Πολιτισμού), Φάνη Πετραλιά, για να πληροφορηθώ τι θα απογίνει με τον αγώνα στο Πεκίνο, με το οποίο είχε ασχοληθεί (πραγματικά και με μεγάλο ενδιαφέρον), αλλά και εδώ έπεσα στο τείχος των γραμματέων. Τέσσερα e-mail με πλήρεις προτάσεις έστειλα στο ΓΓ της ΓΓΕΤ, Γ. Τσουκαλά, αλλά κι αυτές «χάθηκαν».
Υπήρξαν, όμως, και μεγάλες στιγμές. Η μια όταν ο Πρωθυπουργός με κάλεσε στο Μέγαρο Μαξίμου. Θεέ, είπα. Επιτέλους, με πρόσεξαν! Η εντύπωσή μου ενισχύθηκε από τις εντολές που έδωσε στους υπουργούς του. «Θέλω να γίνει» είπε αυστηρά.
Αφού το είπε ο Πρωθυπουργός, θα γίνει, είπα μέσα μου (και έξω μου, όταν με ρώτησαν οι δημοσιογράφοι).
Ας (ξανα)πρόσεχα.
Ρωτάνε οι Κινέζοι, οι Αυστραλοί, οι Αμερικανοί, οι ¶γγλοι, οι Γάλλοι, οι Πορτογάλοι αν η Ελλάδα θα κάνει τον αγώνα κι εμείς... κρυβόμαστε! Τι να πούμε; Ότι ζούμε σε μια Μη Σοβαρή Χώρα (κατά το Μη Κυβερνητική Οργάνωση).
Μην ξεχάσω. Με κάλεσε και ο κ. Σιούφας. Μου αφιέρωσε 8 ολόκληρα λεπτά. «Σας προσφέρω τους “Ολυμπιακούς” της Γνώσης για τα επόμενα 100 χρόνια και μου δίνετε 8 λεπτά;»
«Αρκούν» είπε ο υπουργός.
Πριν από δύο μήνες, το θέμα ξανάλθε στην επιφάνεια. Έγινε μια σύσκεψη στο Υπουργείο Πολιτισμού και άλλη μια στο ΚΑΠΕ (Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας). Ακολούθησε περίοδος σιωπής, η οποία συνεχίζεται μέχρι τη στιγμή (18.04.2006) που γράφονται αυτές οι γραμμές, με εξαίρεση τις απρέπειες που επιχειρούν κάποιοι που κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν (ξέρουν αυτοί και σύντομα θα ξέρουν και οι αναγνώστες).
Τι θα γίνει;
Τι ερώτηση! Αν με έλεγαν καρβελοβίσση ή βισσοκαρβέλα, θα είχα «πρώτο τραπέζι πίστα», θα με καλούσαν στην απονομή των βραβείων Αρίων και θα με έβγαζαν σε όλα τα δελτία ειδήσεων και τα πρωινάδικα. Όμως, με λένε Kώστα Καββαθά και οι μόνοι που με καλούν είναι οι παλιοί και οι νέοι δημοσιογράφοι που ξέρουν την ιστορία του περιοδικού και τη δική μου. Τους ευχαριστώ για μια ακόμα φορά και ελπίζω να προλάβω να ανταποδώσω._ Κ. Κ.
Όλα του γάμου δύσκολα...
Έχω περάσει δύσκολα στη ζωή μου, αλλά οι τελευταίοι δέκα μήνες πρέπει να ήταν δυσκολότεροι και από τους πρώτους δέκα του περιοδικού, το 1970. Βλέπετε, εκεί που περίμενα πως, έπειτα από 38 χρόνια στο επάγγελμα του δημοσιογράφου-εκδότη (με αυτήν τη σειρά μέχρι το τέλος), θα έφτανε η ημέρα που θα μπορούσα να... απολαύσω τους καρπούς των κόπων μου, όπως έλεγαν οι παλιοί, έγινε ακριβώς το αντίθετο. Μια ατυχής (για να μη χρησιμοποιήσω άλλο χαρακτηρισμό) επιχειρηματική επιλογή προξένησε ένα πρόβλημα από το οποίο ακόμα δεν έχω καταφέρει να βγω. Στην προσπάθεια να κάνω τη λειτουργία της εταιρείας περισσότερο αποδοτική, έκανα μια σωστή κίνηση: ίδρυσα, μαζί με άλλες τέσσερις εταιρείες από το χώρο των εκτυπώσεων και των γραφικών τεχνών, μια μεγάλη (για τα ελληνικά δεδομένα) μονάδα εκτυπώσεων. Η σκέψη να αποκτήσουν τα περιοδικά μας το δικό τους λιθογραφείο, για να μην πληρώνουν σε τρίτους τα μεγάλα ποσά που απαιτούνται για τις εκτυπώσεις και τη βιβλιοδεσία, ήταν 100% σωστή. Στην επιχειρηματική γλώσσα λέγεται καθετοποίηση παραγωγής και η εταιρεία μας είχε από καλό έως άριστο ιστορικό στο άθλημα. Χαρακτηριστικά αναφέρω πως ήταν η πρώτη εκδοτική εταιρεία στην Ελλάδα (και ίσως στην Ευρώπη) που απέκτησε δικό της σύστημα μηχανοργάνωσης (1973!), φωτοσύνθεσης (1976), προεκτύπωσης και ηλεκτρονικής σελιδοποίησης (1988) και παρείχε υπηρεσίες σύνδεσης με το Internet (ISP) το 1994! Το πρόβλημα δεν ήταν στην ιδέα, αλλά, όπως συνήθως συμβαίνει, στον «ανθρώπινο παράγοντα», που οδήγησε μια από τις καλύτερες μονάδες στην Ελλάδα (από άποψη ανθρώπινου δυναμικού και εξοπλισμού) στην οικονομική απαξία. Τους τελευταίους μήνες, λοιπόν, προσπαθώ να βρω μια λύση γι’ αυτό το μέγα πρόβλημα, εξ ου και η αποστασιοποίηση από αγαπημένες ασχολίες, όπως είναι η... οδήγηση και οι πτήσεις με κάθε λογής πετομηχανές.
Στη Eurovision με ζαρτιέρες;
Η χρονιά ήταν δύσκολη για έναν ακόμα λόγο. Προσπαθήσαμε (και καταφέραμε) να κάνουμε κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ πριν, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε καμία χώρα του κόσμου. Αναφέρομαι στο DVD με τις τέσσερις ιστορίες για την ασφαλή οδήγηση. Σε αντίθεση με το γκραν γκινιόλ των Γάλλων, στο οποίο, όπως ίσως είδατε στην τηλεόραση, ένας μαλάκας πέφτει (χωρίς να φρενάρει) πάνω σε έναν άλλο μαλάκα που έχει τουμπάρει σε μια ανοιχτή στροφή και σκοτώνει τον τελευταίο και την οικογένειά του, η δική μας ιδέα ήταν να περάσουμε τα μηνύματα της σωστής οδικής συμπεριφοράς με ευγένεια, χιούμορ και πραγματικό ενδιαφέρον για το θεατή. Πράγμα το οποίο όχι μόνο καταφέραμε, αλλά κατακτήσαμε, χάρη στη βοήθεια και τη συμπαράσταση όλων των συντελεστών, στους οποίους και πάλι θα αναφερθώ, μια και, όπως διαπίστωσα, μόνο οι πολιτισμένοι και οι μη συμπλεγματικοί συνάδελφοι παρουσίασαν στα έντυπα και στις εκπομπές τους. Επειδή δεν έμαθα (και δε πρέπει) να μασάω τα λόγια μου, θα αναφέρω δύο παραδείγματα που, πιστεύω, είναι χαρακτηριστικά του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζονται παρόμοιες προσπάθειες στην Ελλάδα. Όπως ίσως γνωρίζετε, εδώ και πάνω από ένα χρόνο διατηρώ (χωρίς αμοιβή, για να βοηθήσω την προσπάθεια δύο παλιών συναδέλφων και φίλων) μια στήλη στην εφημερίδα «ΠPΩTO ΘΕΜΑ». Τι πιο λογικό από το να περιμένω μια κάποια παρουσίαση του... Μπεν Χουρ που κάναμε με τη (γενναία) χορηγία της Toyota Ελλάς; Το μόνο που πήραν οι τέσσερις συνθέτες, οι τέσσερις σκηνοθέτες, οι δώδεκα ηθοποιοί, οι 4ΤΡΟΧΟΙ, οι συνεργάτες μας κι εγώ προσωπικά ήταν πέντε (5) αράδες στη σελίδα για τα media, για τις οποίες ευχαριστώ και από εδώ το Μάκη και το Θέμο. Κάποιος θα πει ότι και οι δύο είναι «πνιγμένοι» και δεν έχουν το χρόνο να παρακολουθούν τα πάντα. Λυπάμαι, αλλά κι εγώ είμαι όχι απλώς «πνιγμένος», αλλά... νεκρός, όμως παίρνω θέση (γράφοντας και μιλώντας στο ραδιοφωνικό μας σταθμό) για τις (άδικες) επιθέσεις εναντίον τους, άρα το «πνιγόμαστε» δεν κρατάει νερό.
Το ίδιο ισχύει και για άλλους φίλους και συναδέλφους, αλλά, τώρα που το ξανασκέπτομαι, τους εύχομαι να είναι καλά. Το ίδιο και για το μεγαλύτερο μέρος του αθηναϊκού Tύπου. Μας «έγραψε» κανονικά, κάτι που σημαίνει ότι στο επόμενο DVD μας δε θα συνεργαστούμε με όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους, αλλά με την αβανγκάρντ της ελληνικής τέχνης και διανόησης.
Μουσική θα γράψουν οι: Γιάννης Καραόκης, Ντίνος Ξεπατικιώτης, Νίκος Μπουρδέλας και Γιάννης Ξεκάρφωτος. Τους πρώτους ρόλους θα παίξουν οι: Μπέτι Ξώβυζου, Μαρία Ξέκωλου, Βούλα Βίζιτα και η εκρηκτική Νίκη Ακατοίκητου. Τις ταινίες θα σκηνοθετήσουν τέσσερα τυπάκια που θα μαζέψουμε από κάποιο reality και το σενάριο θα γραφτεί από κρεοπώλη της Βαρβακείου.
Και, για να κάνουμε εφέ και, έτσι, να μας προσέξουν οι υπάλληλοι των αφεντικών, αυτός που είχε και την ιδέα (εγώ) θα βγει με ζαρτιέρες στην πλατεία Κολωνακίου, μπας και προκαλέσει την προσοχή γενικώς. Aισθάνομαι, λοιπόν, την ανάγκη να ευχαριστήσω, εκ μέρους όλων, όσους πρόβαλαν τη δουλειά μας. Αν ξέχασα κάποιον, ζητώ συγγνώμη και να είναι βέβαιος ότι θα επανορθώσω στο επόμενο τεύχος.
Πολλοί με ρώτησαν αν το 4Road Movies θα έχει συνέχεια. Και βέβαια! Τα επόμενα DVD ετοιμάζονται, αλλά, όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορώ να σας πω τα θέματα, γιατί παραμονεύουν οι γνωστοί-άγνωστοι που, κυριολεκτικά, κλέβουν τις ιδέες των άλλων και τις παρουσιάζουν για δικές τους. Επειδή πολλά έχουν συμβεί τον τελευταίο καιρό, επιτρέψτε να κρατήσουμε κάποια μυστικά. Να είστε, όμως, βέβαιοι ότι αυτά που θα ακολουθήσουν θα είναι πρωτότυπα και μοναδικά, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά, όπως είπα πιο πάνω, σε όλον τον κόσμο.
Υπερβάλλω; Αν εγώ και οι 4ΤΡΟΧΟΙ υπερβάλλουν, τότε τι κάνουν όλοι αυτοί που ξεπατικώνουν ξένους τίτλους πουλώντας την αντιγραφή ως πρωτότυπη δουλειά; Αυτό, για να μην τρελαθούμε δηλαδή με τον «ανταγωνισμό».
Garage
To γκαράζ, ο χώρος στάθμευσης εμβαδού δύο στρεμμάτων των Τεχνικών Εκδόσεων, είναι, για ένα «φίλο του αυτοκινήτου», μαγικός. Ακόμα και για μένα, που πρέπει να έχω οδηγήσει ό,τι κινείται σε τέσσερις τροχούς στον κόσμο, η κάθοδος στο 1ο και το 2ο υπόγειο κρύβει εκπλήξεις, μια και, κάθε μία, δύο ημέρες, τα παιδιά των 4Τ αφήνουν ένα διαφορετικό κλειδί στο γραφείο, πράγμα που σημαίνει ότι μου έχουν αλλάξει αυτοκίνητο! Έτσι, τις περισσότερες μέρες του χρόνου τα τελευταία 30 χρόνια δεν ξέρω με τι αυτοκίνητο θα πάω σπίτι, μέχρι τη στιγμή που θα κατεβώ στο γκαράζ! Από μια πλευρά, αυτό είναι ωραίο και, κατά κάποιον τρόπο, ενδιαφέρον. Τη μια φεύγω με BMW X5, την άλλη με Fiat Stilo, την τρίτη με Porsche Carrera, μετά με Subaru Impreza... Τα λιγοστά υπάρχοντα που κουβαλάω μαζί μου το χειμώνα (μπουφάν, καπέλο, κασκόλ, γάντια, μπλιμπλίκι για την Αττική Οδό κτλ.) πρέπει να μεταφερθούν από το ένα στο άλλο, με αποτέλεσμα να έχω χάσει πάνω από... 10 καπέλα, 5 κασκόλ, 20 αριστερά γάντια και 10 δεξιά, για να μην αναφέρω τις ταυτότητες, τα γυαλιά και τα κλειδιά που καταλήγουν στα σέρβις των αντιπροσωπειών.
Η αποστασιοποίηση δε σημαίνει αδιαφορία. ¶λλωστε, ποιος μπορεί να αγνοήσει ένα μικρό τεχνολογικό «θαύμα», το Volkswagen GT 1.4;
Το αυτοκίνητο που (έφτασε η στιγμή να το... αποκαλύψω) δικαιολογεί την παρουσία μου στο χώρο. Γιατί; Διότι από τη δεκαετία του... ’60 γράφω, σε τεχνικά άρθρα-ποταμούς, ότι δε χρειάζεσαι πολλά κυβικά για να επιτύχεις μεγάλες επιδόσεις, αλλά επιστήμονες και μηχανικούς με γνώσεις και φαντασία. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να «βγάλουν» 170 ίππους από 1.400 κ.εκ., στέλνοντας αδιάβαστους τους ακριβοπληρωμένους μηχανικούς άλλων εταιρειών που, επειδή «βγάζουν» 140 ίππους από 1.800 κ.εκ., υπερηφανεύονται σαν «γύφτικα σκεπάρνια». Δε θα επαναλάβω όσα στο προηγούμενο τεύχος έγραψαν οι καλοί συνεργάτες του περιοδικού. Το μόνο που θα πω είναι ότι το «μικρό» VW είναι η απάντηση των ειδικών στις μαλακίες που βλέπουμε και διαβάζουμε στα έντυπα που γεμίζουν σελίδες με οδηγίες για μετατροπές που αυξάνουν την ισχύ του κινητήρα. Αν οι μηχανικοί της μεγάλης γερμανικής εταιρείας κατάφεραν να βγάλουν 170 ίππους από 1.400 κυβικά, είμαι βέβαιος ότι τίποτα δεν τους εμποδίζει να βγάλουν... 300 από 2.800 ή... 500 από 3.500. Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν μπορούμε να αυξήσουμε την ισχύ των κινητήρων, αλλά αν πρέπει, μετά από ένα σημείο. Πιο απλά, «καταλαβαίνω» την αξία ενός σωστά στημένου 1.400αριού με 170 ή 180 ίππους για χρήση στις σημερινές πόλεις (όπου ο καλός οδηγός χρειάζεται τις επιδόσεις, για να αποφύγει τον κίνδυνο των κινούμενων εμποδίων), αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να έχει 220 ή 250 ίππους, εκτός αν ο ιδιοκτήτης του το τρέχει σε αγώνες. Το χάρηκα όσο το είχα και σκέπτομαι πως, αν κάποια ημέρα αποκτήσω δικό μου αυτοκίνητο, αυτό το μικρό, αλλά γρήγορο και με εκπληκτική ροπή, «μηχανάκι» θα είναι πρώτο στη λίστα.
Αν κάποιοι που μου κάνετε την τιμή να παρακολουθείτε από... κοντά τη ζωή μου αναρωτιέστε τι απέγινε η Lancia Integrale, θα σας πω. Αναπαύεται στο μουσείο που έχει φτιάξει ο παιδικός μου φίλος Αλέξανδρος Μανιατόπουλος στον αριθμό 83 της οδού Πειραιώς, το οποίο μπορείτε να επισκεφτείτε όποτε έχετε ελεύθερο χρόνο. Όταν, με το καλό, φύγω για το Μεγάλο (προσωρινό) Ταξίδι (είπαμε... το Λογισμικό δεν πεθαίνει όταν σβήνει ο υπολογιστής), η «γριούλα» θα είναι εκεί για να θυμίζει στους νέους κάποιες εποχές που η αυτοκίνηση είχε νόημα.
Όμως, οι επαφές μου δεν περιορίστηκαν στο VW GT. Μια μέρα μου έδωσαν τα κλειδιά του... Τιτανικού ή, καλύτερα, του Saab 9-7Χ, ενός τεραστίων διαστάσεων SUV που με έκανε να αισθανθώ μαύρες τύψεις. Γιατί; Διότι το αντικείμενο είναι όχι απλώς μεγάλο, αλλά τεράστιο, όχι απλώς άνετο, αλλά κάτι ανάμεσα σε μαγικό χαλί και σε όνειρο του Θέμου Αναστασιάδη (διαβάστε στον «Αντίλογο» του περασμένου τεύχους). Το μεγάλο Saab προφανώς σχεδιάστηκε έπειτα από παραγγελιά της General Motors, που από το 2000 έχει αγοράσει τη σουηδική εταιρεία, για να μπορέσει η τελευταία να ανακτήσει λίγο από το (πολύ) χαμένο έδαφος στην αγορά των ΗΠΑ. Αν περιμένετε να σας πω ότι μου άρεσε, χάσατε. Οι τύψεις δεν ήταν μόνο κοινωνικοπολιτικές, αλλά και οδηγικές, αφού το όχημα συμπεριφέρεται σαν «Σάμινα» τη στιγμή που ο B΄ παρακολουθεί ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού. Το κιβώτιο των 4 ταχυτήτων θυμίζει παλιό αμερικανικό «τζιπ», η θέση οδήγησης είναι άβολη και, παρά το X-treme μέγεθός του, δεν μπορείς να «πιάσεις» τα ηλεκτρικά κουμπιά που ρυθμίζουν τη θέση του καθίσματος. Βέβαια, αν σας αρέσουν (τα κουμπιά), το 9-7X διαθέτει άφθονα, ακόμα κι ένα που (πρέπει να) ρυθμίζει το χρονοδιακόπτη εσωτερικού φωτισμού, το οποίο τελικά δε βρήκα, αφού στην εξίσωση επενέβη ο αριστερός μου εαυτός, ο οποίος αρνήθηκε να ανοίξει το πολυσέλιδο εγχειρίδιο οδηγού για περισσότερες πληροφορίες. Ίσως, αργότερα, όταν περάσω τα 70 και θα έχω το χρόνο να σκέπτομαι τον εαυτό μου, αντί για τον πόλεμο στο Ιράκ και τις δηλώσεις της Κοντολίζα Ράις για τη Νέα Τάξη.
Οδήγησα και το Audi Q7 και, αν δεν ήταν η απίστευτη τεχνολογία που διαθέτει, θα έγγραφα ό,τι και για το 9-7X. Είναι τόσο «καλό», αλλά, συγχρόνως, τόσο μακριά από τον καθημερινό κόσμο, που με έπιασαν τα κοινωνικοπολιτικά μου σύνδρομα και είπα basta. Γι’ αυτό έκανα Πάσχα με ένα Subaru Impreza WRX και το καταχάρηκα, έστω κι αν χρειάστηκε να γεμίσω τρεις φορές το ρεζερβουάρ. Τελικά, έτσι που πάω, θα πεθάνω χωρίς να αποκτήσω ένα δικό μου αυτοκίνητο. Γι’ αυτό, λέω να περιμένω μέχρι το Σεπτέμβριο, να πάρω ένα Fiat Abarth (o Περίνι λέει ότι τότε θα παρουσιαστεί), για να τη σπάσω στους ιδιοκτήτες των 7θέσιων θωρηκτών και των τύπων που οδηγούν Hummer, τρομάρα τους...
Σουηδία: «Aπελευθέρωση» από το πετρέλαιο μέχρι το 2020
28.03.2006
Το παρακάτω άρθρο αφιερώνεται εξαιρετικά στους Έλληνες υπουργούς και στις «προσπάθειες» που καταβάλλουν για να απεξαρτήσουν την Ελλάδα από το πετρέλαιο μέσα από τη χρήση των ΑΠΕ. Για όσους παρακολουθείτε (και είστε πολλοί) το σίριαλ με το αναμενόμενο νομοσχέδιο για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τις παλινδρομήσεις του Yπουργού Ανάπτυξης, το σουηδικό μοντέλο έχει την ίδια, αν όχι μεγαλύτερη, αξία από τα σκανδιναβικά μοντέλα του Giorgos και τα ιρλανδικά του Costas.
Αν κάποιοι πιστεύουν ότι το άρθρο δεν έχει θέση στο editorial ενός αυτοκινητιστικού περιοδικού, ίσως ξεχνούν πως διαβάζουν τους 4Τ και όχι κάποιο περιοδικό γκομενοτέστ.
Δείτε, λοιπόν, τι κάνουν οι πραγματικά πολιτισμένοι λαοί -και πολιτικοί ηγέτες- και δακρύστε...
«... H Σουηδία φαίνεται πως θα είναι η πρώτη μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών της Δυτικής Eυρώπης που θα κάνει το μεγάλο βήμα να απελευθερωθεί οικονομικά από το πετρέλαιο, μέσα στα επόμενα 15 χρόνια - χωρίς να προχωρήσει στη δημιουργία νέας γενιάς σταθμών πυρηνικής ενέργειας. Η προσπάθεια της χώρας των 9 εκατομμυρίων ανθρώπων να εδραιώσει την πρώτη σχεδόν ανεξάρτητη από το πετρέλαιο οικονομία παγκοσμίως συντονίζεται από μια επιτροπή βιομηχάνων, ακαδημαϊκών, αγροτών, κατασκευαστών αυτοκινήτων, δημόσιων υπαλλήλων και άλλων, οι οποίοι θα υποβάλουν έκθεση στο Κοινοβούλιο σε λίγους μήνες.
Πρόθεση, όπως ανακοίνωσε χθες η σουηδική κυβέρνηση, είναι να αντικατασταθούν όλα τα συμβατικά καύσιμα με ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, προτού η αλλαγή κλίματος αποβεί καταστροφική οικονομικά και η ολοένα αυξανόμενη έλλειψη πετρελαίου οδηγήσει σε νέες τεράστιες ανόδους των τιμών.
“H εξάρτησή μας από το πετρέλαιο θα πρέπει να εξαλειφθεί μέχρι το 2020”, δήλωσε ο Mona Sahlin, υπουργός Aνάπτυξης της Σουηδίας. “Θα υπάρξουν σαφώς καλύτερες εναλλακτικές λύσεις απέναντι στο πετρέλαιο, κάτι που σημαίνει ότι κανένα σπίτι δε θα χρειάζεται το πετρέλαιο για τη θέρμανση και κανένας οδηγός δε θα χρειάζεται να στραφεί στη βενζίνη”.
Σύμφωνα με την επιτροπή ενέργειας της βασιλικής ακαδημίας επιστημών της Σουηδίας, τα αποθέματα πετρελαίου θα μειωθούν σύντομα, με αποτέλεσμα την άνοδο της τιμής του και μια σοβαρή οικονομική κρίση.
O κ. Sahlin περιέγραψε την εξάρτηση από το πετρέλαιο ως ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα παγκοσμίως. “H Σουηδία, χωρίς συμβατικά καύσιμα, θα είχε τεράστια πλεονεκτήματα, ειδικά από τη στιγμή που θα απαλλασσόταν από τις διακυμάνσεις στις τιμές του πετρελαίου”, δήλωσε. “Η τιμή του πετρελαίου έχει τριπλασιαστεί από το 1996”.
Ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε: “Θέλουμε ψυχικά και τεχνικά να προετοιμαστούμε για έναν κόσμο χωρίς πετρέλαιο. Το σχέδιό μας είναι μια απάντηση στη σφαιρική αλλαγή κλίματος, στις αυξανόμενες τιμές πετρελαίου και στις προειδοποιήσεις μερικών εμπειρογνωμόνων που κάνουν λόγο για εξάντληση των κοιτασμάτων πετρελαίου”.
H Σουηδία, η οποία επλήγη σημαντικά από την αύξηση της τιμής του πετρελαίου το ’70, σήμερα στηρίζει την ηλεκτρική της ενέργεια σχεδόν αποκλειστικά στην πυρηνική και την ηλεκτροϋδραυλική ενέργεια. Στα συμβατικά καύσιμα στηρίζεται κυρίως για τις μεταφορές.
Ήδη από την περασμένη δεκαετία, οι ανάγκες θέρμανσης καλύπτονταν με τη χρήση ατμού ή και ζεστού νερού από γεωθερμικές πηγές ή από τη θερμότητα της επεξεργασίας αποβλήτων.
Mε ένα δημοψήφισμα του 1980, αποφασίστηκε ότι η πυρηνική ενέργεια πρέπει να καταργηθεί σταδιακά, κάτι που ακόμα, όμως, δεν έχει οριστικοποιηθεί.
Η απόφαση της Σουηδίας να “εγκαταλείψει” το πετρέλαιο τη βάζει αυτόματα στην κορυφή του πίνακα “πρασίνου” παγκοσμίως. Η Ισλανδία ελπίζει μέχρι το 2050 να μπορεί να τροφοδοτήσει όλα τα αυτοκίνητα και τα πλοία της με υδρογόνο που θα παράγεται από ηλεκτρική ενέργεια που θα προέρχεται από ανανεώσιμους πόρους και η Βραζιλία σκοπεύει μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια να καλύπτει ενεργειακά το 80% του μεταφορικού της στόλου με αιθανόλη που προέρχεται κυρίως από το ζαχαροκάλαμο.
Την προηγούμενη εβδομάδα, ο George Bush εξέπληξε τους αναλυτές με μια δήλωσή του όπου ανέφερε ότι οι ΗΠΑ εθίστηκαν στο πετρέλαιο και θα πρέπει να μειώσουν τις εισαγωγές από τη Μέση Ανατολή. Οι ΗΠΑ προγραμματίζουν τώρα μια μεγάλη αύξηση στην πυρηνική ενέργεια.
Η βρετανική κυβέρνηση, η οποία ήδη έχει δεσμευτεί να προχωρήσει στην παραγωγή του 10% της ηλεκτρικής της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές μέχρι το 2012, προώθησε τον περασμένο μήνα μια ενεργειακή αναθεώρηση με στόχο την εξέταση της αύξησης της πυρηνικής ενέργειας. Αλλά μια έκθεση της “Ernst & Young”, χθες, καταδεικνύει ότι η M. Bρετανία έχει μείνει πίσω στην προσπάθειά της να εκπληρώσει το στόχο της. “Aν και η M. Bρετανία έχει τον καλύτερο αέρα της Ευρώπης, τα κύματα και τους παλιρροϊκούς πόρους, συνεχίζει να μην τα εκμεταλλεύεται”, δήλωσε ο Jonathan Johns, επικεφαλής θεμάτων ανανεώσιμης ενέργειας στην “Ernst & Young”.
Οι ανώτατοι υπάλληλοι του σουηδικού υπουργείου Eνέργειας είπαν ότι περίμεναν από την επιτροπή καυσίμων μια πρόταση για περαιτέρω ανάπτυξη των βιολογικών καυσίμων που μέχρι σήμερα παρήχθησαν από τα ογκώδη δάση της χώρας και που θα μπορούσαν να επεκταθούν και σε άλλες πηγές ανανεώσιμης ενέργειας, όπως είναι η δύναμη του αέρα και των κυμάτων.
Η Σουηδία κατέχει τα πρωτεία μεταξύ των περισσότερων χωρών. Το 2003 το 26% της ενέργειας που καταναλώθηκε προήλθε από ανανεώσιμες πηγές - ο μέσος όρος στην ΕΕ είναι 6%. Μόνο το 32% της ενέργειας προήλθε από το πετρέλαιο - 77% το 1970.
H σουηδική κυβέρνηση συνεργάζεται με τη Saab και τη Volvo στην εξέλιξη αυτοκινήτων και φορτηγών που θα χρησιμοποιούν αιθανόλη και βιοκαύσιμα.
Πέρυσι η σουηδική αντιπροσωπεία για θέματα ενέργειας είπε ότι προγραμμάτισε να “απομακρύνει” και το δημόσιο τομέα από το πετρέλαιο. Στους τομείς υγείας και παιδείας δίνονται επιχορηγήσεις ώστε να μη στηρίζονται σε συμβατικά καύσιμα, ενώ οι ιδιοκτήτες σπιτιών ενθαρρύνονται με τους “πράσινους” φόρους. Oι χαρτοβιομηχανίες χρησιμοποιούν πολτό για την παραγωγή ενέργειας και τα πριονιστήρια “καίνε” ξυλεία και πριονίδια για τον ίδιο σκοπό...»
Τα πράγματα που Λένε και Γράφουν...
«H χώρα μας από τότε που εισήλθε στην EOK, τώρα αποκαλούμενη EE, έλαβε μέχρι σήμερον συνολικά το κολοσσιαίο ποσό των 100 τρισ. δραχμών από τα διάφορα πακέτα τύπου Nτελόρ (προγράμματα στήριξης).
Tο ποσόν αυτό αντιστοιχεί περίπου σε 15 προϋπολογισμούς του Eλληνικού Kράτους. Nομίζω ότι ορθόν είναι να μάθει ο ελληνικός λαός πού διετέθησαν αυτά τα χρήματα από τις κυβερνήσεις των προηγουμένων ετών. Bέβαια, αναμφισβητήτως εγένοντο μερικά έργα».
Αναγνώστης, Kαθημερινή, 03.12.2004
Ο τίγρης της Μεσογείου!
«Aύξηση κατά 38% σημείωσε το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών τους πρώτους πέντε μήνες του 2005, “χτυπώντας” για μια ακόμη φορά “καμπανάκι” για την ισχνή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, αφού οι εισαγωγές ήταν τριπλάσιες από τις εξαγωγές. Σημαντική αύξηση παρουσίασε το κόστος εισαγωγής πετρελαίου. Aντίθετα, θετικά συνέβαλαν οι εισροές από τον τουρισμό και από την ελληνική ναυτιλία.
Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η Tράπεζα της Eλλάδος, το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών διαμορφώθηκε το διάστημα Iανουαρίου-Mαΐου στα 6 δισ. ευρώ από 4,3 δισ. ευρώ το αντίστοιχο διάστημα του 2004. Στο πρώτο πεντάμηνο του έτους, πληρώσαμε για εισαγωγές πετρελαίου 3,03 δισ. ευρώ, όταν στο ίδιο διάστημα του 2004 είχαμε καταβάλει 2,3 δισ. ευρώ.
Oι εισαγωγές μας είναι τριπλάσιες από τις εξαγωγές (16,6 προς 5,4 δισ. ευρώ) και, παρά τις επιμέρους δικαιολογίες και αιτίες, καταδεικνύουν το σοβαρό δομικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας».
Kαθημερινή, 20.07.2005